بالا بلند ...!

چه مغرورانه گام بر میداری ...

و

چه فروتنانه ...

سر به سجده می نهی ...

سجده هایی لبریز از عشق و گریه هایی مملو از نور ...!

دلم، بغضی به انبوه سجده های طولانی ات دارد ...!!

 و غمی ...

به استواری گامهایت ...!

اگر روزی بیایی ...

 پنجره ی قلم را به رویت می گشایم ...

 تا دلم پرواز کند...

بالا بلند ...!!!

آرامشم را در سجده های عاشقانه ات بخواه . . . ! ! !